The ไก่ชน ไทย Diaries
The ไก่ชน ไทย Diaries
Blog Article
๒.๑ เขียวหางขาว คือไก่เขียวที่มีขนตามตัวสีดำ ขนสร้อยสีเขียว ปีกขาว หางขาว เขียวบินหลา ก็เรียก ๒.๒ เขียวคอแดง คือไก่เขียวที่มีขนตามตัวสีดำ ขนสร้อยทั่วไปสีเขียวปนแดง หางดำหรือหางเขียว ๒.๓ เขียวไฟ คือไก่เขียวที่มีขนตามตัวสีดำ ขนสร้อยทั่วไปสีเขียวปนแดง ขนหางแดง (หางไฟ) ๒.๔ เขียวกา คือไก่เขียวที่มีขนตามตัวสีดำ ขนสร้อยสีเขียวดำทั่วทั้งตัว หางเขียวดำตลอดไม่มีสีอื่นแซม ๒.๕ เขียวขี้หนิม คือไก่เขียวที่มีขนตามตัวสีดำ ขนสร้อยคอ สร้อยบนหลัง สร้อยปีกสีเขียวปนสีน้ำตาลไหม้หรือสีสนิมเหล็ก หางขาวปนดำและบางตัวมีสีน้ำตาลไหม้ประที่ขนลวยอีกด้วย ๒.
เครื่องมือที่กำหนดเวลาที่เรียกว่า “อัน” หรือ “ยก” นั้น แต่เดิมใช้ผ้าดิบพันเป็นเกลียวเชือก เรียกว่า “ชุด” โดยเอาไม้สอดไว้เป็นช่อง ๆ ช่องหนึ่งถือเป็น ๑ อัน เมื่อไก่เริ่มชนก็เริ่มจุดไฟอันแรก เมื่อไฟไหม้ลามผ้าหมดช่องแรกถือว่าหมดเวลาอันแรก ต้องหยุดเพื่อให้น้ำไก่ แล้วเริ่มอันต่อไปจนแพ้ชนะกันหรือครบอัน นอกจากใช้ “ชุด” จับเวลาแล้วยังใช้เครื่องจับว่าที่ทำด้วยกะลามะพร้าวนาฬิเก เจาะรูเล็ก ๆ ลอยน้ำไว้ในขวดโหลเรียกว่า “นาเก” หรือบางแห่งเรียกว่า “อันจม” คือเมื่อน้ำไหลเข้ากะลาจนเต็มมันก็จะจม นับเป็น ๑ ยก หรือ ๑ อันจม ปัจจุบันมีการใช้นาฬิกาจับเวลาคู่ควบกับอันจมด้วย
หางบอก หรือ หางกระบอก ก็เป็นประเภทหางไก่ชนอีกประเภทหนึ่ง คือหางแน่นเป็นกำใหญ่ ไก่บางตัวมีขนหางลวยหรือหางชัยแข็งตลอดทั้งเส้น แต่บางตัวมีหางอ่อนสลับหางแข็ง โดยเฉพาะหางชัยหรือขนลวยอาจจะแข็งตลอดทั้งเส้นหรือโคนหางแข็งแต่ปลายหางอ่อนก็มี หางอ่อนชนิดนี้แหละที่อยู่ในความนิยมของนักเลงไก่ชนภาคใต้ หางบอกหรือหางกระบอกนับเป็นหางที่มีลักษณะดีอย่างหนึ่งของไก่ชน
๕. เกล็ดร่วงเดือยคัด เกล็ดพัด (พัน) เดือยหลวม
การเลี้ยงไก่ชนต้องอาศัยความเอาใจใส่และการดูแลเป็นอย่างดี ไก่ชนต้องการอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ น้ำสะอาด และสถานที่เลี้ยงที่สะอาด ไก่ชนที่เลี้ยงดีจะมีสุขภาพแข็งแรงและสามารถต่อสู้ได้ดี ไก่ชนเป็นสัตว์เลี้ยงที่มีคุณค่าทางจิตใจ คนไทยมีความเชื่อกันว่าไก่ชนเป็นสัตว์นำโชคและสามารถช่วยเสริมบารมีได้ จึงเป็นที่นิยมเลี้ยงกันอย่างมาก เพราะไก่ชนเป็นสัตว์ที่มีรูปร่างสวยงาม แข็งแรง ปราดเปรียว มีนิสัยดุดัน ชอบต่อสู้ จึงเป็นที่ชื่นชอบของคนไทยที่นิยมการต่อสู้ของไก่ชน
ถือหาง หมายถึง เข้าทางฝ่ายหนึ่งที่ตนพอใจ มาจากภาษาชนไก่ที่ว่ายึดเอาไก่ตัวใดตัวหนึ่งในการต่อรอง
ไก่พม่ารำวงมีจุดเด่นในการต่อสู้คือ เน้นการออกอาวุธแข้งเป็นหลัก โดยจะใช้แข้งหน้ายาวๆ ไล่ตบ ไล่เต๊ะ คู่ต่อสู้ในระยะไกล ไม่ยอมเข้าปะทะซึ่งหน้า เน้นการถอยหลบ หาจังหวะเข้าโจมตี จึงทำให้ไก่พม่ารำวงมีลีลาในการต่อสู้ที่สวยงาม ดุดัน และน่าตื่นเต้น ไก่พม่ารำวงเป็นไก่ที่เลี้ยงง่าย ทนทานต่อสภาพแวดล้อม เหมาะสำหรับผู้เลี้ยงที่ชื่นชอบการเลี้ยงไก่ชนเชิงลีลา
ซึ่งได้กล่าวไว้บ้างแล้วในลักษณะชั่วดีของไก่ชนข้างต้น ในที่นี้ขอเพิ่มเติมถึงลักษณะนั้นในบางสิ่งบางอย่างดังนี้คือ ไก่เลวที่เอามาเลี้ยงเป็นไก่ชนไม่ได้นั้นมีลักษณะดังนี้คือ
จากข้อความดังกล่าวย่อมแสดงให้เห็นวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยในสมัยนั้นได้เป็นอย่างดี
๓. ใช้ชิ้นส่วนหรือเศษของไม้คานหักทำให้ไก่มีลำหักลำโค่นดี
๙. คอ นับจากใต้คางถึงหัวไหล่ จะต้องยาวใหญ่ กระดูก ลำคอถี่ถึงจะดี คอบางไม่ดีหรือคอยาวแต่บาง โดยมีลักษณะแบนออกข้างไม่ดี เพราะเป็นคอที่ไม่แข็งแรงเรียกว่า “คองู”
๑๘. ลัก คือไก่ที่มีสีขนบนหลังสีกดหรือสีม่วง ส่วนปลายเส้นสีขาวและมีสีอื่น ๆ อีก เช่น เหลือง เขียว แดง ขี้เถ้า ฯลฯ ปนอยู่ในไก่ตัวเดียวกันถือกันว่าเป็นไก่พื้นเมืองที่มีชาติต่ำที่สุด เอามาเลี้ยงเป็นไก่ชนไม่ได้เลย เป็นไก่ชาติต่ำทราม
หางเข้าขี้ คือหางที่มีขนหางลวยหรือหางชัยพุ่งออกไป แต่ปลายหางกลับโค้งเข้าหาก้น บางแห่งเรียกกันว่า “โจงเบนตีเหล็ก” บางแห่งถือว่าเป็นหางประเภทเลว แต่บางแห่งโดยเฉพาะภาคใต้บางท้องถิ่นถือว่าเป็นหางที่มีลักษณะดี
๓.๒.๑ หงอนแจ้ธรรมดา คล้ายกับหงอนของไก่แจ้นั่นเอง โดยเนื้อหงอนใหญ่ แบน สูง และมีจักหรือยอดเรียงรายกันอยู่บนปลายหงอน ไก่หงอนแจ้โดยทั่วไป มี ๓ ยอด ถึง ๗ ยอด ถ้าได้ ๗ ยอด ถึงจะดี ๓.๒.๒ หงอนชบา คือ หงอนแจ้ที่มีขนาดเล็กกว่าหงอนแจ้ทุกชนิดและจะต้องมีปลายหงอนพับลงข้างใดข้างหนึ่งของตาหรือใบหน้า ๓.ไก่ชน ไทย